ملاقات با نخست وزیر هلند آقای مارک روته در جریان کنگره سالانه حزب اتحاد احزاب لیبرال اتحادیه اروپا (آلده پارتی) در آمستردام. طی ملاقات ضمن معرفی خودو فرقه رجوی و نقض شدید حقوق بشر توسط این فرقه در آلبانی تشریح شد.
داود رفیعی، کارگر معترض ایرانی را برای ‘توهین’ به وزیر کار ۷۴ ضربه شلاق زدند
داوود رفیعی، از فعالان کارگری در ایران، برای “توهین” به علی ربیعی، سخنگوی دولت و وزیر پیشین کار، در دادسرای اوین ۷۴ ضربه شلاق خورده است.
آقای رفیعی، کارگر اخراجی پارس خودرو بود و برای اعتراض به وضعیت خود محاکمه شده بود.
او برای پیگیری وضعیت درخواست تجدیدنظرش به دادسرا مراجعه کرد که ماموران حکم دادگاه بدوی برای شلاق را بدون اعلام قبلی و بدون تایید درباره او اجرا کردند.
پس از تازیانه زدن رسول طالب مقدم، عضو سندیکای شرکت واحد، این دستکم دومین مورد شلاق زدن یک فعال کارگری در سال جاری خورشیدی است.
داود رفیعی پیش از این نیز گرفتار برخوردهای امنیتی و قضایی بوده و از جمله در بازداشت گسترده فعالان کارگری در روز جهانی کارگر به زندان افتاد.
پرونده آقای رفیعی که در آن شلاق خورد به شعارنوشته “مرگ بر آمریکا، مرگ بر وزیر کار، مرگ بر اسرائیل” برمیگشت که او در زمان وزارت علی ربیعی به دست گرفته بود.
علی ربیعی گفته بود شکایتی از داود رفیعی ندارد، با این وجود حکم او اجرا شد.
آقای ربیعی، که یکی از چندین مقام با سابقه امنیتی در کابینه حسن روحانی است، از مسئولان خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار بوده و در دهه شصت در سرکوب فعالان کارگری مستقل نقش مستقیم داشته است.
حکومت ایران با وجود شعارهایی که درباره حمایت از طبقات کمدرآمد میدهد اجازه شکلگیری اتحادیههای مستقل کارگری را نداده و فعالان کارگری را همواره با احکام سنگین اخراج از کار، زندان و فشارهای امنیتی دیگر سرکوب میکند.
البته به تازگی لحن مقامهای عالی در این باره تغییر کرده و از جمله آیتالله خامنهای گفته: “مستضعفین را بد معنا میکنند؛ مستضعفین را به افراد فرودست یا… اقشار آسیبپذیر[معنا میکنند، اما]،… این معنای مستضعفین است: کسانی که وارثان زمین و همه موجودی زمین خواهند بود.”
اسماعیل بخشی، یکی از رهبران جنبش کارگری در ایران، با همرسانی تصویر شلاق خورده داود رفیعی گفته: “این تن شلاق خورده تمام کارگران ایران است”.
آقای بخشی افزوده: “طعم شیرین عدالت شلاق بر تن کارگران است”.
عبارت “طعم شیرین عدالت” شعاری بود که ابراهیم رئیسی در آغاز کارش در قوه قضاییه میداد.
آقای رئیسی با وجود ادعاهایی که درباره مبارزه با فساد و حمایت از کارگران داده، تغییری در رویه سرکوب فعالان کارگری نداده است.
او در سال ۱۳۶۷ یکی از اعضای هیاتی بود که به طور مستقیم برای اعدام مخفیانه و دستهجمعی هزاران زندانی سیاسی تصمیم گرفتند.
هرچند بسیاری از اعدامشدگان از هواداران سازمان مجاهدین خلق بودند، بسیاری از چپگرایان و فعالان در مبارزات کارگری نیز اعدام شدند.