راستى تا به حال آیا به تماشاى صحنه هایى از راز بقاء حیوانات نشسته اید؟ صحنه حمله نابرابر چندین کفتار و یا شغال به یک غزال و آهوى نازنین که زنده  زنده با شدیدترین شیوه ممکن و تحمل درد، تکه تکه شده و خورده میشود؟ چقدر این صحنه ها شما را متأثر میکند؟ صحنه هاى اینچنینى در حیات وحش که بسیارند و اینگونه دلخراش ختم به عدم حیات بعضى از حیوانات دیگر میشود؟

تا حال شده است نسبت به صحنه  به ظاهر ناعادلانه اینچنینى اشک ریخته باشید؟

واقعیت این است که این قانون وحش است و راز بقاء حیات وحش هم در همین است و با انسان با خصلت هوش و عقل و اختیار و آگاهى تفاوت دارد و به همین دلیل هیچ ملامت و سرزنش و حسابرسى در دنیاى وحوش وجود ندارد.

حال با وجود این مقدمه، چرا انسانها الان در قرن پیشرفته ترین تمدن بشرى با دنیاى ارتباطات امروزى که جامعه بزرگ انسانها را در سرتاسر دنیا به هم وصل کرده و در کنار هم قرار داده است و همه اعضاى بشرى در یک دهکده بزرگ در کنار هم چیده شده است، وحوش و حیوانات انسان نمایى پیدا میشوند که همان اعمال و قوانین وحش را در بین انسانها پیاده کرده و میکنند؟

جنایات و کشتار گروههای خونریز و تروریست که در قلمرو خود، انسانها را ذبح کرده و به آتش میکشند و با وحشیانه ترین شق  بیگناهان را به کام مرگ میفرستند را دیده اید!؟

این گروه هاى تروریستى در خاورمیانه و بقیه جهان، چرا دست به چنین جنایاتى میزنند و انسانها را قتل عام میکنند اما جهان بر علیه آنها متحد نمیشود که این اعمال شنیع شان را ریشه کن کند؟

آیا همان قوانین وحش بر دنیاى ما حکمفرماست!؟ مسلماً که نه!

پس در بین  انسانها، این اشرف مخلوقات عالم که با خصیصه عقل و شعور و آگاهى و اختیار از بقیه مخلوقات تفکیک شده است و این جهان را در ید اختیار خود گرفته و اداره مینماید، چرا باید کسانى پیدا شوند چنین براى تأمین منافع عده معدودى از همین انسانها دست به چنین جنایاتى بزنند؟

اعمال شنیعى که توسط دول قدرتمند بر سر مردم دول ندار و فقیر وارد میشود و گروه هایى همچون  داعش، القاعده، طالبان، بوکوحرام و دهها گروه تروریستى دیگر در سراسر  جهان، زاده این رفتار و نابرابرى و بربریت هستند و خود شنیع تر عمل میکنند. آیا نباید جامعه جهانى خود مسئولیت به عهده بگیرد و نگذارد وحوش هاى انسان نما بیش از این قوانین جنگل را در دنیاى متمدن و پیشرفته بشرى امروزى بنابر سلیقه و خواست حیوانى خود پیاده کنند!؟

چرا جامعه جهانى راه حلى براى مقابله با این معضل شوم و جلوگیرى از فریب افراد و افتادن در دام این گروهها را پیدا نمى کند؟ نکند که دولتمردان بعضى از کشورها در همان راستاى منافع حقیر اینچنین راه را براى وحشت و کشتار باز میگذارند و به قولى در خفاء پناه و یاور و تأمین کننده وحوشهاى انسان نما(تروریستها)هستند؟

پس چه تفاوتى بین چنین دولت مردان و گروه هاى انسان کش با دنیا و قوانین وحش وجود دارد؟

چرا وجدان بشرى به جوش نمیآید؟

چرا پیاده کردن قوانین وحش در میان انسانها براى بعضیها درد آور نیست؟

من که خود عضوى فریب خورده و گرفتار در دام یکى از این گروهها به اسم سازمان مجاهدین بودم و توانستم بعد از ربع قرن از آن نجات پیدا کنم، کاملا با پوست و گوشت خود این قوانین وحش را در میان این سازمان لمس کرده و حتى قربانى آن بوده ام.

سازمانى که با بیرق حقوق بشرى در تبلیغات، به میدان آمده اما در عمل وحشیانه ترین قوانین ضد انسانى چه در درون(تشکیلات) و چه نسبت به بیرون(مردم بیگناه و عادى) خود دارند. اعمالى از کشتار و ترور در بیرون و شکنجه و سر به نیست کردن افراد در داخل این سازمان که جهان خبر دار نشده که چه دوستانى از من زیر شکنجه هاى جسمى سران این سازمان جان خود را از دست داده و یا بدلیل فشارهاى روحى و جسمى ناشى از این بربریت، روان پریش و بى خاصیت جهت سیاهى لشکر از آنها سوءاستفاده ناجوانمردانه میشود.

همین چند هفته پیش بود که در جلوى پارلمان اروپا در بروکسل، چماق بدستان و تروریستهاى این سازمان و همراهان مریم رجوى ناجوانمردانه و بصورت گله وار حمله ور شده و به قصد ترور و کشتن تا جایى که برایشان مقدور بود ما را زیر ضربه و لگد گرفته و عین همان داستان وحش که شغالان دسته جمعى حمله ور میشوند، در ذهنم برجسته شد و باز درد آن آهوى نازنین را احساس میکردم که زنده زنده دارد از گوشت بدنش کنده شده و خورده میشود و با این بى رحمى حیات اش را از دست میدهد.

البته و خوشبختانه کسانى آنجا بودند که این شغالها نتوانستند من و دوستم را تکه تکه کنند و گر نه میدان میداشتند حتما اینکار صورت میگرفت، چون اعمال  تروریستها با قانون وحش تقریبا در یک راستاست.

اما نکته آخرم خطاب به سران کشورهاى اروپایى است که میگذارند آزادانه این تروریستها در کشورهایشان جولان بدهند. بیائید دیگر بصورت ابزارى دیدتان را از روى تروریست و تروریستها بردارید چرا که اگر  این سیاست ادامه پیدا کند این نقطه امن(اروپا) از جهان به خاورمیانه دوم تبدیل خواهد شد و آسایش خود و مردمتان را به خطر خواهید انداخت و اگر زودتر دست بکار نشوید و تعلل داشته باشید، آنوقت دیر شده است و پشیمانى برایتان سودى نخواهد داشت و تاوان مماشات یا سهل انگارى شما با پدیده تروریسم و تروریستها، مردم کشورهایتان خواهند داد.

عبدالکریم ابراهیمی – ایران فانوس