جان مک‌کین، سناتورجمهوری‌خواه، یکی از حامیان سیاست خارجی خشونت‌آمیز نظیر سیاست مداخله‌جویانه «جنگ علیه ترور» است. او از اعضاءِ مؤسس «کمیته آزادسازی عراق»[1] بود که اهداف نومحافظه‌کاران آمریکایی را در عراق دنبال می‌کند. مک‌کین با حماسه‌سازی از تجاوز نظامی آمریکا به عراق و افغانستان از تلاشهای جورج بوش برای پیشبرد سیاست جنگ علیه ترور در خاور‌میانه حمایت کرده‌است. در سال 2014 پس از آن که جمهوری‌خواهان در انتخابات میان‌دوره‌ای سنا پیروز شدند و به اکثریت رسیدند مک‌کین رییس کمیته قدرتمند نیروهای مسلح سنای آمریکا شد. او در این سمت در پیشبرد سیاست‌های جنگ‌طلبانه علیه ایران ومداخله نظامی در جنگ داخلی سوریه نقش مؤثری ایفا کرد.(1)

ریاست طولانی مدت مک‌کین بر «انستیتو بین‌المللی جمهوری‌خواهان»[2] جایگاه او را به عنوان عنصری پیشگام در عرصه جنگ‌طلبی درون حزب جمهوری‌خواه تثبیت کرد. انستیتو بین‌المللی جمهوری‌خواهان شاخه‌ای از «موقوفه ملی برای دموکراسی»[3] است که ارتباط نزدیکی با حزب جمهوری‌خواه دارد. موقوفه ملی برای دموکراسی سازمانی است که بودجه خود را از وزارت خارجه آمریکا دریافت می‌کند و در جهت براندازی حکومت‌های مستقل در آمریکای لاتین و سایر نقاط جهان فعالیت می‌کند.

به جرأت می‌توان مک‌کین را در مقایسه با سناتورهای هم نسلش یکی از جنگ‌طلب‌ترین‌ها به حساب آورد. او و دوستانش سناتور لیندزی گراهام و سناتور جو لیبرمن اغلب در سنا مشغول ارائه طرح جدیدی هستند تا دولت را مجبور کنند به نقطه‌ای از عالم لشگرکشی کند. پس از انتخابات 2012 و بازنشستگی لیبرمن از سنا، نیویورک تایمز کارنامه فعالیت این سه سناتور را مورد بررسی قرار داد و نوشت: «همکاری این سه سناتور به پایان رسید. این سه به خاطر دیدگاه‌های جنگ‌طلبانه‌شان هر کدام حتی درون حزب خود نیز افراطی محسوب می‌شوند؛ در عین حال هیچ بحثی درباره موضوعات عمده سیاست خارجی را نیز نمی‌توان بدون ذکر نام این سه پیش برد.»(2)

مک‌کین از گراهام برای کسب نامزدی حزب جمهوری‌خواه در انتخابات ریاست جمهوری 2016 آمریکا حمایت کرد و در کمپین‌های انتخاباتی در ایالت‌های مختلف نظیر نیو‌همشایر در کنار او ایستاد. او در آگوست 2015 خطاب به طرفداران گراهام  گفت: «اگر امروز آن طور که من امیدوار هستم تحت تاثیر این کاندیدا قرار گرفته‌اید، دوست دارم به من لطفی بکنید، از دوستانتان بخواهید بیایند و لیندزی گراهام را ببینند.»(3)

درباره توافق هسته‌ای با ایران

مک‌کین منتقد سرسخت مذاکرات هسته‌ای با ایران بود و همیشه درباره تهدید ادعایی ایران علیه ایالات متحده اغراق می‌کرد. برای مثال مک‌کین در سپتامبر 2015 در همایشی که توسط «مسیحیان متحد برای حمایت از اسراییل»[4] ترتیب داده شده بود گفت: «ایران می‌تواند بزرگترین تهدید برای آمریکا و هر‌آنچه که ما خواهان آنیم باشد.» (44)

او به شدت از مذاکرات 1+5 با ایران انتقاد می‌کرد. این مذاکرات در جولای 2015 به امضاءِ یک معاهده تاریخی انجامید. مک‌کین ادعا می‌کرد طرف آمریکایی در برجام مرتکب اشتباهات بنیادین شده‌است و حرف‌های نومحافظه‌کارها را تکرار می‌کرد که این توافق به زیان اسرائیل و دوستان ایالات متحده در جهان عرب است.(5) او پس از اعلام دستیابی به توافق هسته‌ای گفت: «این یک توهم خطرناک است، بویژه که ما جنگ‌افروزی ایران در عراق، سوریه، لبنان، یمن و جاهای دیگر منطقه را می‌بینیم. من می‌ترسم این توافق به جای اینکه جاه‌طلبی هسته‌ای ایران را مهار کند ما را از اهداف درستی که در 35 سال گذشته در پی آن بودیم دور کند. اهدافی مانند تضعیف جمهوری اسلامی، محدود کردن نفوذ تهدیدآمیز ایران، تقویت اسرائیل و شرکای عربمان، کاستن از تنش‌های منطقه و ممانعت از دست ‌یابی ایران به سلاح هسته‌ای.»(6)

در مارچ 2015، سناتور جنگ‌طلب تام کاتن  خطاب به رهبران ایران نامه‌ بحث‌برانگیزی نوشت که در آن ادعا شده‌بود رسیدن به هر توافقی با دولت اوباما بیش از دوران ریاست جمهوری او دوام ندارد. مک‌کین از امضا کنندگان این نامه بود. او مدتی بعد از امضای این نامه ابراز پشیمانی کرد و گفت: «ما درشرایط دشواری قرار داشتیم همه چیز بسیار سریع اتفاق افتاد من فکر می‌کنم ما در مورد متن باید بیشتر بررسی می‌کردیم و بخصوص باید بازخورد انتشار این نامه  که امروز با آن مواجه هستیم را در نظر می‌گرفتیم.»(7)

درست قبل از آوریل 2015 زمانی که چارچوب توافق هسته‌ای با ایران در حال شکل‌گیری بود، مک‌کین در اظهارنظر عجیبی گفت کم مانده‌است که اسرائیل برای بقای خود درباقیمانده دولت اوباما همچون دوران موسی(ع) سر به بیابان بگذارد. او اظهار داشت: «اسرائیل باید خودش طرحی برای حفظ و بقای خودش داشته باشد، شاید به اجبار آواره بیابان شوند. امیدوار باشیم هشدار‌های اسراییل فقط بلف نبوده باشد و خودشان این هشدارها را جدی گرفته باشند. اسراییل خودش را در 19 سال اول حیات‌اش بدون حمایت آمریکا، حفظ کرده است. الان هم باید 22 ماه باقیمانده از دولت اوباما را به همان وضع سپری کند، البته این 22 ماه بسیار به آنها سخت خواهد گذشت.»(8)

یک مفسر  در واکنش به این حرف گفته بود: «به خاطر داشته باشید مک‌کین رییس کمیته نیروهای مسلح سنا و نامزد سابق جمهوری‌خواهان برای ریاست جمهوری است. ببینید او چگونه به اسم دادخواهی برای یک دولت خارجی بی‌پرده در مسیر سیاست خارجی آمریکا مانع‌تراشی می‌کند و ایالات متحده را به سمت یک جنگ فاجعه‌بار منطقه‌ای می‌برد. چنین رفتاری از جانب کسی در جایگاه او بی‌سابقه است.»(9)

مواضع مک‌کین درباره جنگ داخلی سوریه و داعش

مک‌کین مدافع سر سخت دخالت نظامی ایالات متحده در جنگ داخلی سوریه بوده وهست. او بی‌میلی دولت اوباما برای درگیر شدن در جنگ سوریه را رفتاری «سست» و «شرم‌آور» می‌خواند.(10) در آگوست 2012 مک‌کین به همراه گراهام و لیبرمن به عنوان اولین طرفداران تسلیح نیروهای مخالف بشار اسد در سر‌مقاله‌ای در واشنگتن پست نوشتند: «بی‌میلی ایالات متحده به مداخله نظامی در سوریه باعث می‌شود این جنگ طولانی‌تر وخونین‌تر بشود زیرا سرشت این جنگ به سمت عمیق‌تر و ریشه‌ای‌تر شدن کشش دارد.»(11) اوایل همان سال زمانیکه کوفی عنان دبیر کل سابق سازمان ملل در حال انجام مذکراه برای آتش‌بس بود مک‌کین و گراهام در اقدام تعجب‌آور به دیدار نیروهای ارتش آزاد سوریه در ترکیه رفتند و اعلام کردند:«دیپلماسی با اسد به پایان رسیده‌است.»(12)

پس از انتشار ادعاهایی در سال 2013 مبنی بر اینکه بشار اسد در سرکوب نیروهای شورشی در مقیاس محدودی از سلاح شیمیایی استفاده کرده‌است مک‌کین جنجال‌آفرینی‌هایش را برای وارد کردن آمریکا به جنگ سوریه تشدید کرد. البته بعدتر بازرسان سازمان ملل اعلام کردند که شورشیان هم از سلاح شیمیایی استفاده کرده‌اند. مک‌کین با استناد به اظهارات گذشته رییس جمهور اوباما مبنی بر اینکه استفاده دولت سوریه از سلاح‌ شیمیایی خط قرمز ماست و می‌تواند باعث آغاز عملیات نظامی آمریکا شود، به او کنایه زد که: «ظاهراً آن خط‌قرمز با جوهر نامرئی ترسیم شده‌است.» او خواستار مداخله نظامی آمریکا برای عوض کردن سرنوشت بازی درسوریه شد. او گفت: «آمریکا باید داخل سوریه منطقه امن ایجاد کند و به نیروهای قابل اعتماد سلاح بدهد. نیروهای قابل اعتماد برای ما در سوریه کسانی هستند که به صراحت می‌گویند به ارزش‌های ما معتقدند و برای آن می‌جنگند.»(13)

برخی کارشناسان مثل «بیل فریلیک»[5] رئیس برنامه پناهندگی دیده‌بان حقوق بشر ایده ایجاد این به اصطلاح منطقه امن را تقبیح کردند و هشدار دادند که: «خطر به تله افتادن مردمی که از ترس جانشان فرار کرده‌اند، در مناطق حائل داخل مرزهای سوریه، ازامید به محافظت از جان آن‌ها بیشتراست.»(14)

«وین وایت»[6] کارمند اسبق وزارت خارجه در یادداشتی در وبلاگ خبری خود نوشت مک‌کین گفته‌های اوباما را تحریف کرده است. منظور اوباما این بود که عملیات نظامی نیروهای آمریکایی در سوریه را در پاسخ به استفاده گسترده از سلاح شیمیایی موجه می‌داند و نه در مقابل یک یا دو مورد استفاده در مقیاس محدود. وایت افزود: «به دلیل وجود ساختار کاملاً قبیله‌ای در سوریه  و حضور گسترده عناصر اسلام‌گرای تندرو در بین نیروهای معارض، ایده تسلیح نیروهای قابل اعتماد عملی نیست و نتایج ناخواسته‌ای در پی خواهد داشت. مک‌کین که  بسیار مشتاقانه از دخالت نظامی آمریکا درلیبی حمایت می‌کرد اکنون پس از وقوع حوادث خونین وهرج ومرج در بنغازی پس از سقوط قذافی به منتقد دولت اوباما بدل شده‌است. مک‌کین با دانستن همه این مشکلات بازهم دست بردار نیست و دولت را به مداخله نظامی در سوریه که حتی از لیبی هم آشفته‌تر است، تشویق می‌کند.»(15)

پس از انتشار گزارش‌های تازه مبنی بر استفاده دولت سوریه از سلاح شیمیایی در سپتامبر 2013، مک‌کین در سنا جنجال به ‌راه انداخت و خواهان آغاز عملیات نظامی علیه سوریه شد. او دولت اوباما را برای کنار گذاشتن گزینه دخالت نظامی و به دلیل توافق برای خلع سلاح شیمیایی سوریه با میانجی‌گری روس‌ها، به شدت محکوم کرد. مک‌کین وگراهام در بیانیه مشترکی گفتند: «آنچه که ما را بیشتر نگران می‌کند آن است که دوستان و دشمنان ما از این توافق برداشت یکسانی خواهند داشت و می‌فهمند که آمریکا در ایفای نقش خودش ضعیف عمل می‌کند. این برداشت از رفتار آمریکا آنها را تشویق می‌کند تا به ساخت و انباشت سلاح‌های ممنوعه روی بیاورند.»(16)

مک‌کین همچنین دولت اوباما را برای رویکردش در مبارزه با داعش مورد انتقاد قرار داد. در آگوست 2014 او در سر‌مقاله مشترکی با گراهام در نیویورک تایمز نوشت: «ما باید این واقعیت را بپذیریم که یک استراتژی جامع برای شکست داعش به نیرو، پول، منابع و زمان بیشتر نیاز دارد.»(17)

در اکتبر 2014 مک‌کین در مصاحبه با سی ان ان گفت: «داعش دارد بر عراق مسلط می‌شود. آنها دارند پیروز می‌شوند ولی ما نه. عراقی‌ها، پیشمرگه، کردها همه بازنده‌ایم. ایالات متحده برای مبارزه با داعش، باید جنگ را به سوریه هم بکشاند و با رئیس‌جمهور سوریه هم بجنگد.» او خواهان ایجاد منطقه پرواز ممنوع در سوریه شد.(18)

در فوریه 2015 مک‌کین در مصاحبه با ام‌اس‌ان‌بی‌سی گفت: «برای شکست داعش در عراق و سوریه به پوتین‌های آمریکایی برروی زمین نیاز است.»(19) او افزود: «منظور من اعزام ده هزار نیرو تنها برای عراق است. بعد باید به منظور حذف بشار اسد و داعش در سوریه ملت‌های عرب را هم در کنار آمریکایی‌ها به خدمت بگیریم، البته نه خیلی زیاد. بعد باید عملیات این نیروها را با عملیات هدفمند هوایی هماهنگ و کامل کنیم.»(20)

مناقشه با روسیه در اوکراین

مک‌کین از موضع پرخاشگرانه ایالات متحده در برابر روسیه در پاسخ به بحران جاری در اوکراین دفاع کرد. او خواستار اعمال تحریم‌های خرد‌کننده برضد روسیه شد و گفت: «برای تسلیح اوکراین دیر شده‌است.»(21)

در مارچ 2014، مک‌کین از اینکه آمریکا نمی‌تواند مساله اوکراین را از طریق نظامی دنبال کند، اظهار تاسف کرد و به آندریا میچل خبرنگار ام‌اس‌ان‌بی‌سی گفت: «من بی‌نهایت مایلم به شما بگویم که بحران اکراین راه حل نظامی دارد، اما واقعیت چیز دیگری‌است. ای کاش راه حل نظامی وجود داشت… من گزینه نظامی نمی‌بینم و این غم‌انگیز است.»(22) در می 2015 «پترو پروشنکو»[7] رییس‌جمهور اوکراین، مک‌کین را به سمت مشاور خود منصوب کرد.(233)

دفاع از جنگ عراق و بی‌برنامگی از نوع نومحافظه‌کارانه

مک‌کین کهنه سرباز جنگ ویتنام است و بعنوان اسیر جنگی شکنجه شده است. او برای دیدگاه‌های راست‌گرایانه‌اش در حوزه امنیت ملی خیلی هزینه کرده‌است. البته او بر خلاف بسیاری از همکاران جمهوری‌خواه‌اش با شکنجه، چه از نوع معمول و چه با روش‌های بهبود یافته به صراحت مخالفت می‌کند، اما دیدگاه‌های جنگ‌طلبانه‌اش را بی‌تغییر حفظ کرده‌است. روابط شخصی جان مک‌کین و جورج بوش در جریان رقابت‌های درون حزبی برای کسب نامزدی جمهوری‌خواهان در انتخابات ریاست جمهوری 2000 تیره شد و مک‌کین اقبال عمومی خود را از دست داد؛ با این وجود مک‌کین با حمایت از سیاست ها و تلاش‌های بوش در جنگ عراق به یکی از متحدین اصلی او تبدیل شد. حتی مک‌کین در جایی گفته بود: «خوب می‌شد اگر نیروهای آمریکایی برای صد سال در عراق باقی می‌ماندند».(24)

مک‌کین در سال 2008 به عنوان نامزد جمهوری‌خواهان در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کرد. او فعالیت‌های  تبلیغاتی خود را حول این ایده تمرکز داده بود که می‌تواند نسبت به رقیبش سناتور باراک اوباما رئیس و فرمانده بهتری باشد. حمایت مداوم مک‌کین از جنگ درعراق با توجه به رشد نارضایتی عمومی از جنگ سبب تضعیف موقعیت او شد و باعث شد رابطه نزدیک او با جورج بوش منفور و ضعف‌اش در زمینه اقتصاد بیشتر به چشم بیاید. اوباما پی درپی تمایلات جنگ‌طلبانه مک‌کین را به عنوان نشانه‌ی به روز نبودن یا به قولی از مرحله پرت بودن مک‌کین مورد توجه قرار می‌داد. برای مثال در دومین مناظره در اکتبر 2008 اوباما در پاسخ به اتهام مک‌کین که گفته بود اوباما در امور خارجه بیش از حد خام وبی‌مهارت است گفت: « سناتور مک‌کین ادعا می‌کند که متین و مسئولیت‌پذیر است… او کسی است که ورد زبانش دعوت به بمباران ایران بود. کسی است که خواستار نابودی کره شمالی شده‌بود. من فکر نمی‌کنم  یک سیاست‌مدار متین اینگونه سخن بگوید. او کسی است که حتی وقتی ما مأموریتمان در افغانستان را ناتمام گذاشتیم نتواست خودش را کنترل کند و گفت هدف بعدی ما بغداد است.»(25)

شکست فراگیر جمهوری‌خواهان در انتخابات میان‌دوره‌ای 2006 کنگره به عنوان نشانه نارضایتی عمومی از جنگ  عراق تفسیر شد اما بوش به جای شنیدن صدای اعتراض مردم نیروی بیشتری به جنگ اعزام کرد. این اقدام که در واقع تشدید جنگ بود مورد حمایت مک‌کین قرار گرفت.

در ژانویه 2007 مک‌کین و لیبرمن پس از بازگشت از سفر به افغانستان، عراق واسرائیل در جلسه‌ای در مؤسسه امریکن اینترپرایز حاضر شدند. مؤسسه امریکن اینترپرایز در واقع اتاق فکری در واشنگتن است که به عنوان پاتوق نویسنده‌های نومحافظه‌کار شناخته می‌شود. مک‌‌‌‌‌‌کین با تاکید بر اینکه هنوز امکان پیروزی در جنگ عراق وجود دارد خواستار اعزام نیروی بیشتر به عراق شد. او گفت: «افزایش نیروهای ائتلاف دولت عراق را قادر می‌سازد آنچه که امروز خودش به تنهایی از عهده آن برنمی‌آید را اجرا کند و قانون را بر سراسر کشور حاکم سازد. اعزام نیروی بیشتر به دولت عراق امکان می‌دهد امنیت عراق و بویژه بغداد را تأمین کند. نیروهای ما شانس دیگری برای مبارزه در راه رسیدن به صلح وآشتی به دولت عراق می‌دهند.»(26) این طرح در همان جلسه سخنرانی مک‌کین و لیبرمن رونمایی شد و از جانب یک محقق مطرح در امریکن اینترپرایز به نام «فردریک کاگن»[8] و ژنرال بازنشسته «جک کین»[9] مورد تأیید قرار گرفت.(277)

مک‌کین در سال 2002 یکی از رؤسای افتخاری کمیته آزادی عراق بود. این کمیته در اواخر 2002 بوسیله بروس جکسون که پیش‌تر دست‌اندر کار پروژه  قرن جدید آمریکایی بود تأسیس شد. این پروژه اکنون منحل شده‌است. در همان سال مک‌کین به عنوان عضو کمیته آزادی عراق پذیرفت در کمپین کاخ سفید به منظور جلب حمایت مردم و کنگره برای حمله به عراق نقش ایفا کند.(28) اکثریت اعضای این کمیته را نومحافظه‌کاران و جنگ‌طلبان جمهوری‌خواه مثل مک‌‌‌‌کین تشکیل می‌داند در عین حال چندین دموکرات تندرو مثل لیبرمن و سناتور سابق باب کری نیز از آن حمایت می‌کردند. مدیر اجرایی گروه «رندی شونمن»[10] بود. شونمن زمانی که در خدمت رییس فراکسیون اکثریت سنا «ترنت لات»[11] بود متن قانون آزادسازی عراق را نوشت و توانست 98 میلیون دلار برای کنگره ملی عراق بودجه بگیرد و در مسیر جنگ عراق نقشی کلیدی ایفا کند.(299) او در رقابت‌های ریاست‌جمهوری در سال 2008 به عنوان مشاور عالی سیاست خارجی در کنار مک‌کین بود.

تاثیر شونمن و دیگر جنگ‌طلبان بر دیدگاه‌های سیاسی مک‌کین از دید ناظران مخفی نماند. به عقیده جان جودیس قوت گرفتن تأثیر تندروها بر عقاید مک‌کین به دورانی برمی‌گردد که او برای کسب نامزدی حزب جمهوری‌خواه در انتخابات ریاست جمهوری سال 2000 تلاش می‌کرد. جودیس می‌گوید: «مک‌کین به دنبال این بود که دیدگاه‌های خود را از دیدگاه‌های سایر رقبای جمهوری‌خواه‌اش متمایز جلوه دهد و از سایر اعضاءِ جمهوری‌خواه خانه نمایندگان که به انزواگرایی روی آورده بودند متفاوت باشد؛ او برای رسیدن به این هدف مداخله‌گرایی غریزی خود را در چارچوبی ایدئولوژیک ارائه داد. این چارچوب ایدئولوژیک نومحافظه‌کاری بود. مک‌کین شروع کرد به خواندن هفته‌نامه ویکلی استاندارد و رایزنی با سردبیران آن بویژه بیل کریستول[12].» مدت کوتاهی پس از این مشاوره‌ها با کریستول، مک‌کین گروهی از عوامل هم‌راستا با نومحافظه‌کاران، از جمله شونمن، مارشال ویتمن[13] و دانیل مک‌کیورگان[14] را استخدام کرد.(300)

به اعتقاد جودیس تاثیر این گروه از مشاوران بر افکار سناتور مک‌کین در اوایل 1999 آشکار شد یعنی زمانی‌که مک‌کین در سخنرانی خود در دانشگاه ایالت کانزاس متنی را خواند که شونمن پیش‌نویس آن را تهیه کرده‌بود. در این سخنرانی، مک‌کین ایده نومحافظه‌کاران یعنی حفاظت از سرافرازی ملی را تکرار کرد و گفت: «ما ملت آمریکا را نمی‌توان نادیده گرفت زیرا ما ثابت کرده‌ایم بزرگترین نیروی خیر در تاریخ بشر هستیم … همه قصد ما از تدوام استفاده از برتری‌مان در امور جهانی، صلاح و مصلحت بشریت است.» به گفته جودیس: «محور سخنرانی استراتژیی بود که مک‌کین آنرا عقب‌گرد دولت سرکش نامید. شونمن ادعا می‌کرد عبارت عقبگرد دولت سرکش را او با اقتباس از خطابه‌های منتقدان استراتژی مهار در دوران جنگ سرد در دهه 1950 میلادی ابداع کرده‌است.»(31)

مناقشه رژیم صهیونیستی و فلسطین

مک‌کین با استفاده از ادبیات نومحافظه‌کاران امنیت اسرائیل را هم‌ارز با امنیت آمریکا معرفی می‌کرد تا در زمینه صلح خاور‌میانه دیدگاه اسرائیل محور را در ذهن مخاطب خود بنشاند. او در سخنرانی خود در کنفرانس لابی صهیونیستی آیپک[15] در سال 2001 گفت: «علاوه برتعهد اخلاقی در مورد امنیت اسراییل، آمریکا وظیفه دارد تمام تجهیزات نظامی و تکنولوژیی که اسراییل برای دفاع از خود به آن نیاز دارد را بیشتر و فراتر از آنچه تا امروز انجام داده است تأمین نماید. حمایت ما از اسراییل قطعا باید تشدید شود، همان‌گونه که تهدیدات علیه امنیت اسراییل تشدید شده است.»(32) او در سخنرانی خود در کمیته یهودیان آمریکا در سال 2002 گفت: «فکر می‌کنم مردم اسراییل موافق‌اند که ما نمی‌توانیم دست روی دست بگذاریم تا رژیم‌های سرکشی مانند ایران، عراق و سوریه به سلاح‌هایی دست یابند که امنیت اسراییل و خود ما را به چالش می‌کشد. من فکر می‌کنم اسراییلی‌ها موافق‌اند که تنها ارائه یک استراتژی باز‌دارنده قوی، در عصر سلاح‌های کشتار جمعی نمی‌تواند امنیت ما را تأمین کند.»(33)

به‌طور مشابه در جریان درگیری اسراییل و لبنان در تابستان 2006، مک‌کین هر گونه انتقاد از پاسخ اسرائیل به آدم‌ربایی‌های حزب‌الله را بی‌مورد دانست و گفت: «اگر کسی وارد مرزهای ما می‌شد و سربازان ما را می‌کشت و اسیر می‌گرفت ما چه پاسخی به او می‌دادیم؟ آیا فکر می‌کنید ما فقط خویشتن‌داری می‌کردیم؟»(34)

مک‌کین به رغم داشتن برخی اهداف سیاسی مشترک با نومحافظه‌کاران و دیگر جنگ‌طلبان، به پیشرفت مذاکرات صلح  اسرائیل و فلسطین نیز کمک کرده‌است. او در مصاحبه با روزنامه معتبر اسرائیلی هاآرتض گفت که ترجیح می‌دهد مذاکرات صلح اسرائیل و فلسطین را افراد واقع گرایی مثل «برنت اسکوکرافت»[16] یا جیم بیکر هدایت کنند. مک‌کین در پاسخ به این سوال که آیا با بازگشت اسرائیل به مرزهای 1967، البته با کمی اصلاح، موافق هستید یا نه؟ با اشاره سر موافقتش را اعلام کرد.(355) جان جودیس در روزنامه «نیو ریپابلیک»[17] نوشت: «این مصاحبه که با انتقاد اسرائیلی‌ها مواجه شد، نشان داد که عقاید مک‌کین به بوش پدر نزدیک‌تر است تا به بوش پسر و این به هیچ وجه چیز بدی نیست.»(366)

شونمن که در هر دو انتخابات سالهای 2000 و 2008 مشاور مک‌کین بود ادعا کرد با وجود برخی شخصیت‌های واقع‌گرا مثل اسکوکرافت در جمع مشاوران سیاست خارجی مک‌کین، نفوذ و تأثیر او و مشاورین همفکرش مثل ویلیام کریستول و رابرت کاگن بر جان مک‌کین بیشتر از سایرین بوده‌است. او می‌گوید: «اگر موضع‌گیری‌های چهار یا پنج سال گذشته مک‌کین در خصوص جنگ عراق و سایر مسائل سیاست خارجی را مرور کنید، متوجه می‌شوید که اسکوکرافت مشاور اصلی او نبوده‌است. حتی اگر اسکوکرافت مشاور اول مک‌کین می‌بود، مک‌کین به توصیه او توجه نمی‌کرد.»(37)

از سال 1992 مک‌کین به عنوان رییس «موسسه بین‌المللی جمهوری‌خواهان»[18] خدمت کرده است. این مؤسسه درسال 1983 توسط حزب جمهوری‌خواه ایجاد شده‌است تا کانالی باشد برای جلب کمک‌های مالی از تشکیلات «موقوفه ملی برای دموکراسی»[19]. مؤسسه بین‌المللی جمهوری‌خواهان از زمان آغاز به کارش به عنوان حامی دوستان آمریکا در آمریکای مرکزی و حوزه دریای کارائیب، توانسته به عنوان نماینده سیاست خارجی مداخله‌گرای ایالات متحده شهرت کسب کند. این مؤسسه در سراسر جهان دفاتری دارد و درحال حاضر به سازمان‌های غیردولتی متعددی در 50 کشور جهان پول می‌دهد. مؤسسه بین‌المللی جمهوری‌خواهان در دوران زمام‌داری بوش، در حمایت از افراد و سازمان‌هایی که در پی ساقط کردن ژان برتراند آریستید رئیس‌جمهور هائیتی و هوگو چاوز رییس جمهور ونزوئلا بودند، نقش کلیدی ایفا کرد.(38)

ارتباط با گروهک منافقین

جان مک‌کین، سناتور جمهوری‌خواه و رئیس کمیته نیروهای مسلح سنای آمریکا، سابقه ای طولانی در حمایت از گروه‌های وحشی و نامشروع دارد؛ گروه‌هایی که به روال معمول یا به دنبال تغییر رژیم در کشوری هستند و یا در دشمنی با حکومت خاصی با او وجه مشترک دارند. در زمان مداخله نظامی آمریکا در بحران بالکان و تجزیه یوگسلاوی، مک‌کین بوق‌چی «ارتش آزادی‌بخش کوزوو»[20] بود. او با وجود اینکه می‌دانست تروریست‌های سلفی در بین رهبران شورشی لیبی صاحب نفوذ هستند باز هم از زمان آغاز شورش‌ها علیه قزافی هوادار این نیروها بود. او در بحران سوریه هم به صراحت از ارسال سلاح برای نیروهای معارض که وانمود می‌کرد میانه‌رو و معتدل هستند حمایت کرد. مک‌کین علاوه بر تشخیص اشتباه در شناسایی نیروهای معارضِ معتدل، زمانی که این نیروها در محاصره جبهه‌النصره و داعش بودند، از ارسال سلاح برای آنان حمایت کرد. موارد ذکر شده تنها بارزترین نمونه‌ها از سوءِ تشخیص سناتور جان مک‌کین هستند. به گفته دانیل لاریسون، نویسنده ارشد پایگاه «امریکن کانسروتیو»، می‌توان حدس زد که مک‌کین در برگزیدن گروهک منافقین به عنوان متحد هم، تنها فاکتور زمان را مد نظر داشته‌است تا فقط هرچه سریعتر با کسی متحد شده‌باشد، چون وقتی مک‌کین می‌خواهد برای رسیدن به اهداف نابخردانه‌اش یک متحد مطلوب پیدا کند قوه تشخیص خوب وبدش را از دست می‌دهد.(39)

مک‌کین در تاریخ 14 آوریل 2017، در تیرانا پایتخت آلبانی با مریم رجوی دیدار کرد. طرفین در این دیدار، که جهشی در سطح روابط هیئت حاکمه آمریکا با این گروه تروریستی محسوب می شود، درباره آخرین پیشرفت‌ها در جهت براندازی نظام ایران، تحلیل سیاست های ایران در خاورمیانه و امیدهای آینده گفتگو کردند.

مک‌کین در سخنرانی خود در دفتر نمایندگی گروهک منافقین در تیرانا از دشمنی‌اش با نظام ایران صحبت کرد. او علاوه براین ضمن تبریک به اعضاءِ سازمان برای انتقال موفقیت‌آمیز از عراق و استقرار در خاک آلبانی، آنها را به عنوان مبارزان راه آزادی و اسوه‌ای برای جهانیان ستود. مک‌کین با چند تن از اعضا از جمله چند زندانی سیاسی سابق نیز ملاقات کرد. مک‌کین در این دیدار ضمن متهم کردن ایران به صدور تروریسم، از رهبری مریم رجوی تقدیر کرد. مک‌کین گفت مطمئن است حکومت ایران، بشار اسد و داعش با هم در ارتباط هستند. او بر مقابله با بشار اسد و ایران تأکید کرد. مریم رجوی هم متقابلاً از حمایت های مک‌کین برای خروج اعضاءِ  منافقین از پادگان اشرف و انتقال آنان به بیرون از عراق، تشکر کرد.

قبل از این دیدار مک‌کین از چند مرکز متعلق به گروهک منافقین در تیرانا دیدن کرد و با چند تن از اعضاءِ این گروهک که از کمپ لیبرتی در عراق به آلبانی منتقل شده‌بودند گفتگو نمود. بعد از همایش هم بنا بر اعلام پایگاه خبری منافقین، مک‌کین با مریم رجوی ملاقات خصوصی داشته‌است.

مک‌کین در اولین هفته از ایام تعطیلی کنگره آمریکا به شرق اروپا سفر کرد و در بوسنی و هرزگوین، صربستان و مونتنگرو نیز توقف داشت.

پیش‌تر، 23 تن از مقامات ارشد سابق آمریکایی از دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه، با امضاءِ نامه‌ای جنجالی از رئیس‌جمهور دونالد ترامپ خواسته بودند گزینه‌های جدیدی را در تقابل با جمهوری اسلامی ایران به کار ببندد. آنها درخواست کرده بودند دولت آمریکا رابطه‌ای جدی‌تر و کاراتر با گروه‌های مخالف حکومت ایران برقرار کند. در این نامه به طور مشخص از شاخه شورای به اصطلاح «ملی مقاومت ایران»، که شاخه سیاسی گروهک منافقین خوانده می شود، نام برده شده‌بود. چنین اتفاقی در دولت‌های قبلی آمریکا بی‌سابقه بود. رودی جولیانی، جوزف لیبرمن، پاتریک کندی و ژنرال «هیو شلتون»[21] رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا در دوران بیل کلینتون از امضاکنندگان این نامه بودند. در نامه گفته شده بود که نظام ایران از بدو تأسیس‌اش از هر فرصتی برای ناکام گذاشتن ایالات متحده در دستیابی به اهدافش در حوزه سیاست خارجی استفاده کرده‌است و به کمک نیروهای تحت امرش در کشورهای مختلف به منافع ملی، ژئوپلتیکی، اقتصادی و راهبردی ایالات متحده ضربه وارد کرده‌است. از این رو سیاست‌های آمریکا در قبال ایران باید مورد بازبینی قرار گیرد.

پی نوشت:

(1) Jennifer Steinhauer, “With Chairmanship, McCain Seizes Chance to Reshape Pentagon Agenda,” The New York Times, June 8, 2015,http://www.nytimes.com/2015/06/09/us/politics/mccain-uses-committee-post-to-press-for-defense-agenda.html.

(2) Jennifer Steinhauer, “Foreign Policy’s Bipartisan Trio Becomes Republican Duo,”

New York Times, November 26, 2012, http://www.nytimes.com/2012/11/27/us/politics/liebermans-retirement-is-end-of-three-amigos.html?pagewanted=all&_r=0.

(3) Jose DelReal, “John McCain in New Hampshire: ‘Lindsey Graham, he’s my man!,’” The Washington Post, August 1, 2015,http://www.washingtonpost.com/news/post-politics/wp/2015/08/01/john-mccain-in-new-hampshire-lindsey-graham-hes-my-man/.

(4) Sydney Abeyta, “Sen. John McCain Talks Iran, ISIS at Tempe Forum,” AZ Central, September 4, 2015,http://www.azcentral.com/story/news/arizona/politics/2015/09/04/john-mccain-iran-isis/71713906/.

(5) Jamie Jackson, “John McCain Denounces Iran Deal, Says ‘We’re Losing Badly’ to ISIS,” The Daily Signal, July 15, 2015,http://dailysignal.com/2015/07/15/mccain-denounces-iran-deal-says-were-losing-badly-to-isis/.

(6) Morgan Chalfant, “John McCain: ‘Delusional and Dangerous’ Iran Nuclear Deal Built on ‘Hope,’” Free Beacon, July 14, 2015,http://freebeacon.com/national-security/john-mccain-delusional-and-dangerous-iran-nuclear-deal-built-on-hope/.

(7) Newsmax, “Sens. McCain, Johnson Express Regret Over Iran Letter,” March 13, 2015, http://www.newsmax.com/Newsfront/mccain-Johnson-regret-Iran/2015/03/13/id/630020/.

(8) Jon Rainwater, “McCain Joins Bolton, Invites Israel to Bomb Iran,” The Huffington Post, March 31, 2015, http://www.huffingtonpost.com/jon-rainwater/mccain-joins-bolton-invit_b_6973978.html.

(9Zaid Jilani, “McCain Suggests Israel ‘Go Rogue,’ Blow Up Iran Negotiations By Starting War,” Alternet, March 29, 2015, http://www.alternet.org/mccain-suggests-israel-go-rogue-blow-iran-negotiations-starting-war.

(10) Kevin Robillard, “John McCain: Obama ‘shameful’ on Syria,” Politico, July 23, 2012, http://www.politico.com/news/stories/0712/78851.html.

(11) John McCain, Joseph I. Lieberman and Lindsey O. Graham, “The risks of inaction in Syria,” Washington Post, August 5, 2012,http://www.washingtonpost.com/opinions/mccain-lieberman-and-graham-the-risks-of-inaction-in-syria/2012/08/05/4a63585c-dd91-11e1-8e43-4a3c4375504a_story.html.

(12) Josh Rogin, “McCain and Lieberman meet with the Free Syria Army,” Foreign Policy “The Cable” blog, April 10, 2012,http://thecable.foreignpolicy.com/posts/2012/04/10/mccain_and_lieberman_meet_with_the_free_syria_army.

(13) Wayne White, “Syria: Pressure for US Military Action Rising Ominously,” LobeLog, May 6, 2013, http://www.lobelog.com/syria-pressure-for-us-military-action-rising-ominously/; Reuters, “McCain: Israeli strikes could force US action, Jerusalem Post,” May 5, 2013, http://www.jpost.com/International/McCain-Israeli-strikes-could-force-Obama-to-act-on-Syria-312153.

(14) Bill Frelick, “Blocking Syrian Refugees Isn’t the Way,” New York Times, April 23, 2013,

http://www.nytimes.com/2013/04/24/opinion/global/blocking-syrian-refugees-isnt-the-way.html?_r=1&.

(15) Wayne White, “Syria: Pressure for US Military Action Rising Ominously,” LobeLog, May 6, 2013, http://www.lobelog.com/syria-pressure-for-us-military-action-rising-ominously/.

(16) Darlene Superville, “McCain, Graham blast Syrian chemical weapons deal,” Yahoo News, September 14, 2013, http://news.yahoo.com/mccain-graham-blast-syrian-chemical-weapons-deal-195925431–politics.html.

(17) John McCain and Lindsey Graham, “Stop Dithering, Confront ISIS,” The New York Times, August 29, 2015,http://www.nytimes.com/2014/08/30/opinion/john-mccain-and-lindsey-graham-confront-isis.html?_r=0.

(18) Rory Carroll, “McCain urges ground troops to defeat Isis: ‘They’re winning, and we’re not,’” Guardian, October 12, 2014,http://www.theguardian.com/world/2014/oct/12/mccain-isis-syria-iraq-strategy.

(19) John Bennet, “McCain: More US Boots on Ground in Iraq, Syria,” Defense News, January 26, 2015, http://www.defensenews.com/story/defense/policy-budget/congress/2015/01/26/isis-terrorism-iraq-syria-obama/22349661/.

(20) Sandy Fitzgerald, “John McCain: Ground Troops Needed to Stop ISIS, Syria’s Assad,” Newsmax, February 9, 2015,http://www.newsmax.com/Newsfront/John-McCain-ISIS-ground-troops-Bashar-Assad/2015/02/19/id/625698/.

(21) Marina Koren, “What Would Vladimir Putin Do if John McCain Gets His Way on Ukraine?,” National Journal, February 19, 2015,http://www.nationaljournal.com/congress/2015/02/19/What-Would-Vladimir-Putin-Do-if-John-McCain-Gets-His-Way-Ukraine.

Daniel Schearf, “McCain Urges ‘Crushing’ Sanctions for Russia, Arms for Ukraine,” VOA News, September 4, 2014, http://www.voanews.com/content/mccain-urges-crushing-sanctions-for-russia-arms-for-ukraine/2439206.html

(22) Ben Armbruster, “McCain: ‘It’s Tragic’ There’s No U.S. Military Option In Ukraine,” Think Progress, March 7, 2014,http://thinkprogress.org/world/2014/03/07/3378371/mccain-military-option-ukraine/.

(23) AFP, “Ukraine appoints US senator McCain presidential aide,” Yahoo News, May 13, 2015, http://news.yahoo.com/ukraine-appoints-us-senator-mccain-presidential-aide-003503382.html.

(24) David Corn, ” McCain in NH: Would Be “Fine” To Keep Troops in Iraq for “A Hundred Years,” Mother Jones, January 3, 2008,http://www.motherjones.com/mojo/2008/01/mccain-nh-would-be-fine-keep-troops-iraq-hundred-years.

(25) CNN, “Transcript of Second McCain, Obama Debate,” http://edition.cnn.com/2008/POLITICS/10/07/presidential.debate.transcript/.

(26) John McCain, Remarks at the American Enterprise Institute, “Iraq: A Turning Point: Panel II: Reports from Iraq,” January 5, 2007.

(27) American Enterprise Institute, “Iraq: A Turning Point: Panel II: Reports from Iraq,” January 5, 2007.

(28) John B. Judis, “Minister Without Portfolio,” American Prospect, January 1, 2003.

(29) Jim Lobe, “New Champions of the War Cause,” Asia Times, November 6, 2002.

(30) John Judis, “Neo-McCain,” New Republic, October 16, 2006.

(31) John Judis, “Neo-McCain,” New Republic, October 16, 2006.

(32) Quoted in “John McCain, Republican,” The Israel Factor, Haaretz.com, November 13, 2006.

(33) Quoted in “John McCain, Republican,” The Israel Factor, Haaretz.com, November 13, 2006.

(34) Cited in “John McCainand Israel,” One Jerusalem, http://www.onejerusalem.com/2008/02/28/john-mccain-and-israel/(accessed on November 9, 2008),

(35) John B. Judis, “John McCain’s (Disputed) Plan for Middle East Peace,” New Republic, October 25, 2006.

(36) John B. Judis, “John McCain’s (Disputed) Plan for Middle East Peace,” New Republic, October 25, 2006.

(37) Josh Gerstein, ” McCain Signals Distance From Bush, Neocons,” New York Sun, August 23, 2006.

(38) Mike McIntire, “Democracy Institute Gives Donors Access to McCain,” New York Times, July 28, 2008; Tom Barry, “Aristide’s Fall: The Undemocratic U.S. Policy in Haiti,” IRC America’s Program, February 27, 2004.

(39) Daniel Larison, “McCain Is the MEK’s Newest Fan”, The American Conservative, June 15, 2015. http://www.theamericanconservative.com/larison/mccain-is-the-meks-newest-fan/.