ملاقات با نخست وزیر هلند آقای مارک روته در جریان کنگره سالانه حزب اتحاد احزاب لیبرال اتحادیه اروپا (آلده پارتی) در آمستردام. طی ملاقات ضمن معرفی خودو فرقه رجوی و نقض شدید حقوق بشر توسط این فرقه در آلبانی تشریح شد.
گرامی باد یاد بنیانگذاران سازمان مجاهدین: نامه و وصیتنامه اصغر بدیع زادگان
در این ساعت که با کمال سلامتی عقل وصیتنامه ی خود را تنظیم میکنم، مسئله ی خاصی ندارم که مطرح کنم، برادر بزرگ خودم آقای اکبر بدیع زادگان را در مواردی که ممکن است احتیاج باشد وصی خود قرار میدهم. از پدر و مادر و برادران و خواهر عزیزم میخواهم که اگر در مورد آنها کوتاهی یا گناهی مرتکب شده ام مرا ببخشند، چه میدانم انشاءالله در پیشگاه خداوند در قبال وظایف غیر خانوادگی گنهکار نیستم.
هفتم اردیبهشت سال ۱۳۵۱ ساواک در بولتن ویژه شماره ۱۰۲۳ به ضبط دستخط اصفر بدیعزادگان (دستورالعملهای وی در مورد چگـونگی ادامـه فـعالیت بـقایای سازمان) اشاره نموده و یادآور میشود که بدیعزادگان در صدد بوده آن را به خارج از زندان ارسال دارد.
…
در نامه زنده یاد بدیع زادگان، توپاماروس Tupamaros، اشاره به جنبش چریکی توپامارو است که سال ۱۳۴۲ در کشور اروگوئه شکل گرفت. حوزه فعالیت توپاماروس نیز، «شهر»، مشی آن «مسلحانه» و هدفش «رهایی کشور» [اروگوئه] از تسلط استعمار نو بود.
…
جنبش ملی توپامارو نام خودش را از «توپک آمارو» Túpac Amaru رهبر شورشیان «اینکا» گرفته بود که سال ۱۷۸۰ میلادی علیه استعمارگران اسپانیایی مبارزه میکرد.
چریکهای توپامارو در اوایل دهه ۷۰ میلادی، دو آمریکایی و دو دیپلمات برزیلی و انگلیسی را گروگان گرفتند و قصدشان این بود که گروگانها را با ۱۵۰ تن از یارانشان که در زندان بودند مبادله کنند…
وصیتنامه اصغر بدیع زادگان را که (پیش از اعدام) صیح ۴ خرداد سال ۱۳۵۱ نوشته، در پایان ضمیمه کردهام.
سرفصلهای نامه برگرفته از خود نامه است.
نامه اصغر بدیع زادگان از زندان
سلام به همه برادران
کلیات و برخی مسائل در مورد جنبش در حال اوج ایران که قـبلاً شـرایـط سختی را میگذراند به نظرم رسیده که به توصیه برادر شهیدم بهروز [علی باکری] درصدد جمع آوری و پاکنویس آن بودم که چهارشنبه غم انگیز ۳۰ فروردین و توطئه همزمانش (ابد دادن به محمد) پیش آمد که هنوز فکرم را مشغول کرده است.
چون فرصت سریعاً میگذرد (من المؤمنین رجال صدقوا…) لذا به طور نـاقص و پراکنده هر چه به نظرم رسیده مینویسم ولی مطمئنم که برادرانی که در خارج مسئولیت ادامه کار سازمان را در این شرایط بحرانی به دوش دارند با درس گرفتن از تجارب گـرانـبهای گـذشته و پـند گـرفتن از غفلتهایی که داشتهایم به بهترین وجه از عهده مسئولیت خطیر خود برخواهند آمد.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
دچار احساسات نشدن [از] ضروری ترین وظایف است.
در ایـن لحـظات حساس، دوراندیشی و احساس مسئولیت و دچار احساسات نشدن ضروریترین وظایف است.
تحلیل از وضع موجود ـ رژیم و خصوصیتهای اصلی جامعه ـ نسبت به گذشته تغییر اساسی نکرده و بنابراین تحلیل ما از چگونگی وضع جامعه و نقاط قوت و ضعف محوری رژیم نیز همان است که قبلاً شده.
…
مشخصات جامعه ما نظیر گذشته یأس از مبارزات بی محتوا و مسالمت جویانه٬ احساس حاکمیت رژیم و سیستم پلیسی گسترده آن و تنها یک امید (و گاهی امید مبهم) به مبارزه مسلحانه به عنوان تـنها راه موجود است.
سال قبل با برگزاری جشن تقریبا «بی سر و صـدا» دسـتگیری گـروههای مـبارز اصـلی مخصوصاً گروه ما که از پایگاههای وسیع تودهای برخوردار بود و نیز گروه سیاهکل کـه نـقطه امـید را روشن تر ساخته و رشد داد٬ و به دنبال آن کشتار بی رحمانه ۱۹ شهید سیاهکل در آستانه عید و اخیرا ۴ برادر ما با وجود تبلیغات وسیع و بی سابقهای که در خارج و داخل شده بود٬ مردم را بیشتر در خود فرو خواهد برد و برایشان این سؤال را مطرح خواهد کرد که آیا واقعا رژیم و سیستم پلیسیاش ضربه ناپذیرند؟
جواب صحیح به این سؤال بایستی محور عمده خط مشی آتی جنبش باشد و عملیات بر این محور دور بزند.
چه در حال حاضر دو خصوصیت منفی حاکم در جامعه (یأس از مبارزات قدیم و تا اندازه ای از مبارزه، احساس حاکمیت و قدرت رژیم) تشدید و تنها نقطه امید در اثر شدت ضرباتی که در یک سال گذشته به گروههای مبارز وارد شده٬ در ابهام بیشتری فرو رفته است (تعداد شهدا تا حال حاضر ۵۲ شهید از چ ـ ف ـ خ ـ ۶ شهید از آرمان خلق، ۵ شهید از ن ـ م ـ خ٬ سه شهید دانشجو در شیراز و…)